මගේ නොවන විරහවක විලාපය

ජීවිතේ සමහර කතාවලට පෙරවදනක්වත් පසුවදනක්වත් දෙන්න බැරි තැන් තියනව. එහෙම වෙලාවට පුරවගන්න ඕන උනත් පුරවගන්න බැරි හිස්තැන් හිටිනව. ඒ නිසා මේකට පෙරවදනක් දෙන එක තේරුමක් නැති වැඩක්. හැබැයි මේක කියෝපු ගමන් ඔයාල හොට පටලගන්න බව දන්න නිසා මේ ටික කියන්නම්. මේක මං කාපු “බූට්“ එකක් ගැන කතාවක් නෙමේ. මොකද මං කවදාවත් බූට් කාල නෑ. බුට් වලට වඩා මිනිස්සුන්ට රිද්දන , ඒ රිද්දිල්ලෙන් හිමදාම විදවන සමහර සිද්ධි නැගෙනහිරෙන් ඉර පායල බටහිරෙන් බැහැල යන ලෝකෙ ඇතුලෙ ඕන තරම් තියනව. මේක ඒ වගේ එකක්.

හිතට හිතින් හිනා වෙච්ච
නෙත් කොණකින් ඉගි මැරිච්ච
සිනා කිකිණි වත රැදිච්ච
කාලය දැන් ඇල් මැරිච්ච

උඹේ හිතේ රහස් කියපු
මගේ හිතේ රහස් අහපු
හිතින් හිතට හිනා පුරපු
හිතිවිලි කෝ අපි වපුරපු

ප්‍රේමෙ නිසා මුන ගැහිච්ච
ප්‍රේම නොකර හිනාවෙච්ච
ප්‍රේ‍මෙ හින්ද ඈත් වෙච්ච
වේලිල නෑ ඇස් තෙමිච්ච

ජීවිතයේ පිටු අතරට
එකතු කරපු ගින්දරකට
පිච්චිල ගිය මගේ හිතට
නුඹ එයි තාමත් ඉදහිට

තාමත් සිහිවුන දාකට
හිනා නැගෙන විට මුවගට
සුසුමක් පිටකර අහසට
හිනා වෙන්නේ මමමයි මට

සමරු පොතේ පිටු අතරට
එකතු කරපු නුඹෙ මුතුකැට
අකුරු තියෙයි එක පෙලකට
සිිසිල දෙයිද කිණිහිරකට...

-විදුරංග විලෝචන ගුණසේකර-