නාඳුනන ආදරේ

රෑ දොළහට විතර චැට් එකට ගෑණු ළමයෙක් ආවා...
සිංදුවකට පද පේළියක් අමුණන්න වස්තු බීජයක් හොය හොය ඉන්න වෙලාවක..
එයා මට කවි පේලි කීපයක් එව්වා..
එයාගෙ යාළුවෙක් එයාට එවපුවලු..
කවි ලියපු කෙනා අතථ්‍ය(virtual) යාලුවෙක්ලු
කොටින් කීවොත් ෆේස්බුක් එකෙන් විතරක් දැකපු යාළුවෙක්

ආදරෙත් හරියට ඩෙංගු වගේ. කාලෙන් කාලෙට පැතිරෙන්න විවිධ මාධ්‍ය හොයාගන්නවා. කාලයක් ලියුම්, ඊට පස්සෙ ටෙලිෆෝන්, ඊ්ට පස්සෙ එස් එම් එස්, දැන් ෆේස් බුක්. කොල්ලෙක් කෙල්ලෙක්ට මග රැකල ඉදල ලියුං දෙනකොටත්, ගෙදර අයට හොරෙන් ලැන්ඩ් ෆෝන් එකට කෝල් කරනකොටත්, කොහෙන් හරි නම්බර් එක හොයන් SMS කරනකොටත් ඒවගේම චැට් එකට මැසේජ් එකක් එවනකොටත් කෙල්ලෙක්ගෙ හිත චංචල වෙනවා...
නාදුනන ආදරයක්....
හැබැයි ඒක මිහිරි සිතිවිලි ආකරයක්.....
ඉතින් ඒ නිසා මං මෙහෙම ලිව්වා...

නාඳුනන ආදරේ
නුඹ ලියූ පද වැලේ
අකුරු අතරේ රැඳී
හිතට එබිකම් කලේ
හීන ගඟුලේ - මසිත කිමිදී
හීන අතරින් - නුඹව සොයමී
නාදුනන ආදරේ
හිතට එබිකම් කලේ

නුඹගෙ පදරුත් මවන හැඟුමන්
මහද සිතුවම් කරයි මනරම්
ජීවිතේ මීවිතේ රසය දෝ මට දැනුනේ
ජීවිතේ මාවතේ මුලා වේ දෝ නොදැනේ

නාඳුනන ආදරේ..

මලක මෙලෙකත් හමන සුවඳත්
දැනෙන බමරුන් රොනට ඇදුනත්
ආදරේ රොන් කෙරේ පමණදෝ මට සිතුනේ
මාහදේ ආදරේ කාටදෝ නෑ දන්නේ

නාඳුනන ආදරේ..

-විදුරංග විලෝචන ගුණසේකර-