ආදරයේ හීනෙ පාට ගෑවේ නුඹයි මියුලැසී

“එයා යන්න ගියා“

මේ ඉරහද යට මුණ ගැහෙන අපි ඔය කතාව කී පාරක්නම් අහල ඇද්ද?
ඒත් ඇයි එයා ගියෙ? කොහෙටද ගියෙ? ඇයි එයාව නවත්තගන්න බැරි වුනේ?
ජීවිත කාලෙම හිතුවත්, ඕකට හරි උත්තරයක් හොයාගන්න අපිට පුළුවන් උනාද?

මං හිතන්නෙ, ගිය කෙනාවත් ඕකට හරිම උත්තරේ දන්නෙ නෑ. යන්න ගිය ගමන මොකද්ද කියල අපිට වෙනස් වෙනස් අර්ථකතනයන් ගොඩක් දෙන්න පුළුවන්.

ඒත් වැඩක් වෙයිද? එයා ගිහින් ඉවරයි. ඒත් මම...

එදිරිවිර සරච්චන්ද්‍ර මහත්තය මෙහෙම කිව්ව

“නොගොස් එන්න බැරිය....
නෑවිදින් යන්න බැරිය........
ලොව ඇත්තේ යාම් සහ ඒම් ය... “

මට මෙහෙම හිතුන..මං ඒ හිතිවිලි අකුරු කලා..

ආදරයේ හීනෙ පාට ගෑවේ නුඹයි මියුලැසී
රළු කතරේ මා තනි කල මිරිඟුව නුඹම වූ හැටී
සාගරයේ රළ වාගෙ නැගෙනා පෙමින් උමතු වී
ආකාසේ හැදු මාලිගාවන් බිඳී විසිරුණී

රෑ අහසේ තරු දිලුනා පෙනුනා අඳුරු රැයකදී
ඒ අහසේ එක තරුවක් දිලුනා හදට එලිය දී
ඒ එළියේ මං සෙව්වේ යන්නට මං මුලා නොවී
මගෙ අහසේ අද අඳුරම විතරයි තරු කඩා වැටී

ආදරයේ හීනෙ පාට ගෑවේ නුඹයි මියුලැසී...

මල් වැස්සේ හිත් පොබකල හැඟුමන් පිරුණු අතීතේ
හිත් අස්සේ හංගාගෙන අද අපි දෙතැනක ඉන්නේ
මුදු පහසේ රුදු සුවදක් ඇවිදින් හද රිද්දන්නේ
නුඹ රහසේවත් අහසට නොඑනා වග සිහිවෙන්නේ

ආදරයේ හීනෙ පාට ගෑවේ නුඹයි මියුලැසී...

-විදුරංග විලෝචන ගුණසේකර-